روايه مكتمله وروعه

عارف و متأكد انك بتحبيه .. يبقى كنتى هترفضى ليه
رهف بدموع طب حتى لو كان بلاش تسألنى .. ليه ماحاولتش حتى انك تاخدنى فى حضنك و تباركلى ليه ما سالتنيش نفسى اعمل ايه فى يوم زى ده او حتى زى بقية البنات اختار فستانى بنفسى 
ليه القهر يا بابا كانت السمة السايدة فى كلامك معايا حتى لما قلتلك انى بخاف منه .. ماحاولتش تسألنى ليه .. كل اللى عملته وقتها انك اتتريقت عليا و قلتلى و انتى من امتى ما بتخافيش
من يوم ما ماما الله يرحمها ما ماټت و حضرتك اتحولت تماما فى معاملتك معايا بدل ما تاخدنى فى حضنك و تعوضنى عن حرمانى منها .. كتفتنى و علقتنى بشوية خيوط و بقيت تحركنى يمين و شمال من غير حتى ماتكلف خاطرك تبص وراك و تشوفنى اتخبطت كام مرة و اللا وقعت كام مرة بتتحرك و انت ساحبنى معاك من غير ما تاخد بالك ان خيوطك خنقتنى و وجعتنى لحد ما بقى كل همى انى اقطع الخيوط دى و افرد جناحاتى بعيد كل اما الاقى الفرصة انى اقدر اعمل كده 
مدكور و يا ترى قطعتيها كلها
رهف بتنهيدة كنت كل ما افكها بعيد عنك ارجع اربطها من تانى بنفسى قدامك 
مدكور بدهشة طب ليه 
لتقترب رهف من ابيها و تجلس تحت قدميه و تقول بحب لانى ماعنديش غيرك لانى رغم كل شئ بحبك فكنت دايما بخاف على زعلك لانى كان دايما عندى امل ان هييجى اليوم اللى تشوف نجاحى و قوتى و تصدق انى اقدر اعمل حاجة كنت خاېفة اقطع الخيوط دى و انت قدامى تقوم تغضب عليا و تبعدنى عنك 
كنت دايما بحلم باليوم اللى تاخدنى فيه فى حضنك و انت بتباركلى على نجاحى و اليوم ده اخيرا جه النهاردة 
النهاردة اما بكيت فى حضنك كنت ببكى من فرحتى بحضنك مش من فرحتى بنجاحى النهاردة حضنك كان اكبر نجاح فى حياتى كلها كنت بجد محتاجالك اوى 
ليسحبها مدكور الى جواره قائلا بحنان مخلوط بالمرح هو انا لو قلتلك انك غبية هتزعلى 
رهف و هى تمسح على وجهها لتزيل آثار دموعها لما اعرف السبب الأول
مدكور غبية لانك مش مقدرة انا بحبك اد ايه انا ماطلعتش من الدنيا دى غير بيكى و بولاد عمك 
رهف انا عارفة ان حضرتك بتحبنى بس ماعرفتش توصللى الحب ده 
مدكور بتنهيدة حزبنة يمكن يكون عندك حق بس انا هحكيلك على حكاية بهرب منها من يوم ۏفاة امك الله يرحمها 
رهف بفضول حكاية ايه دى
مدكور انتى عارفة امك ماټت ازاى
رهف حصل لها مشكلة وقت الحمل و ماټت هى و الجنين
مدكور ببعض الشرود انا و امك الله يرحمها كنا بنحب بعض جدا عمرى ما حبيت و لا هحب غيرها كنا سعداء جدا لابعد مما تتخيلى ما كانش بينغص علينا حياتنا غير العند بتاعها .. كانت عنيدة لاقصى درجة 
بعد ما ولدتك كل الدكاترة حذروها من انها تحمل مرة تانية لانه لو حصل حمل تانى .. هيبقى فى خطړ على حياتها لانها كانت عندها مشكلة فى الډم بتكسر كرات الډم بتاعتها و بتسبب لها حالة من الأنيميا الحادة فكنا بنحتاج ننقل لها بلازما كل فترة 
و كانت دايما زعلانة انها ماجابتليش ولد رغم ان عمرى ما اتكلمت معاها فى حاجة زى دى و كنت دايما شايف ان مراد ابن ليا مش مجرد ابن اخويا حتى من قبل ابوه ما ېموت 
لكن عندها و اصرارها خلاها ترتب انها تحمل من ورايا بعد ما قطعت علاج منع الحمل من غير ما تقوللى و كانت النتيجة ان حالتها اتدهورت و بشدة و الدكاترة ما قدروش ابدا ينقذوها 
رهف انا اول مرة اسمع الكلام ده كل اللى اعرفه انها كانت حامل و تعبت و ماټت و بس
مدكور بتنهيدة حارة

يوم ما ماټت كنت بتخانق معاها و بعاتبها على عندها اللى عارف انك ورثتيه منها وبقيت خاېف لا تتأذى بسببه زيها يمكن اكون زودتها او جيت اكحلها عميتها زى ما بيقولوا .. بس ده كان خوف عليكى صدقينى كنت عارف انك وارثة عندها .. مش شكلها و بس شكلها اللى كنت بشوفه فيكى و افتكرها و افتكر انها ورثتك كل حاجة فيها بالميللى فكنت بحاول الجم العند ده بكل قوتى .. خوف عليكى و حب فيكى مش اكتر
انا يوم ما خسړت امك .. حسيت انى خسړت عمرى كله معاها و كل يوم بفتح عينى و افتكر انها فى مكان تانى بعيد عنى بحس كأنها لسه مېتة حالا
رهف بتردد اومال ليه حضرتك ..
و عندما لم تستطع ان تكمل حديثها قال تقصدى ليه اتجوزت 
رهف لا .. مش عاوزة اسالك على الجواز بالظبط لكن .. على الاختيار 
مدكور انا طلقت تالا 
رهف بذهول ايه .. امتى و ازاى وليه
مدكور امتى .. فمن كام يوم